Voorjaarsvakantieweekje...

Heerlijk...een weekje niks!

Want dat is wat ik het liefste doe in een vakantie...geen klok, geen afspraken...

alleen maar doen waar je op dat moment zin in hebt.

Heerlijk naar buiten bijvoorbeeld...

 

Dochter haalde het voorjaar in huis. 

 

En op ons balkon kleurt het al aardig geel.

Onze Mo heeft ook vakantie

alhoewel wij wel wat zorgen om haar hebben.

 Eigenlijk is zij vanaf het begin al ons 'zorgenkatje'.

In de 5 1/2 jaar dat zij bij ons is hebben we al vele bezoekjes aan de dierenarts gebracht.

Helaas heeft ze nu ook weer een 'raar' iets waar moeilijk de vinger op valt te leggen.

Feit is wel dat er duidelijk iets mis is. 

Gelukkig neemt ze medicijnen heel makkelijk in en blijft ze maar lief en aanhankelijk...

maar ja...'t blijft je beestje hé.

Het idee dat er 'iets' is geeft toch onrust...

bij mij dan hé ;)

Boerenleven...

Hoe heerlijk is het....

of eigenlijk hoe superheerlijk vind ik het...

om zo af en toe de levendigheid van het mooie Den Haag

in te ruilen voor rust, ruimte en genieten!

En genieten...dat doe ik het liefst met dieren om mij heen.

Als kind eigenlijk al, elk jaar kampeerden wij in Maarn en de weilanden om de camping heen waren mijn domein.

Daar voerde ik hele gesprekken met de paarden, de schapen en de koeien!

Vandaag genoot ik van de dieren op (kaas)boerderij 'Nellesteijn' in Wassenaar (klik).

Via een mooie wandeling is dit een heerlijke plek om als stadse het boerenleven op te snuiven.

De familie Nell is zéér gastvrij, je mag lekker rondstruinen in de stallen en op het erf en ze vertellen graag en met liefde over hun dierenkroost.

Nog even en dan zullen er weer volop lammetjes en kalfjes zijn... 

en maken de koeien weer een dansje in de wei!

Natuurlijk vertrekken wij niet zonder tas met heerlijke boerenkaas, eieren en verse zuivel

die je in de boerderijwinkel kunt kopen.

Tsja...daar kan écht geen Albert Heijn tegenop hoor!

Dáág lieve Gijs, tot gauw!!

Borduren met Mr. Bates...

Ja, ja...we kachelen er een beetje achteraan.

Nadat Nederland al een paar seizoenen in de ban is van Downton Abbey hebben de hoofrolspelers eindelijk ook 'Het lieve leven...' weten te veroveren.

En hoe!
 

Eigenlijk hebben wij al deze uren kijkplezier te danken aan dochterlief. 

Zij kwam namelijk met het idee om een abonnement te nemen op Netflix (klik).

Op wat?? vroeg ik nieuwsgierig

 Netflix! Ken je dat niet??

Nee meis, nooit van gehoord. 

Onze eerste reactie was...nou...nee...dat is niet echt iets voor ons.

 Maar ach...voor die 8 euro per maand kunnen we het natuurlijk best eens uitproberen.

Tsja...en zo is het begonnen.

En ooh...er zijn zoveel series te bekijken én films. 

Van Dicte (klik) (aanrader!!) tot Arne Dahl (klik) (ook al een aanrader) en dus zo naar Downton Abbey!

Ontdekken dat het qua mens niet uitmaakt of je héél rijk of arm bent. 

Natuurlijk ziet je leven er heel anders uit maar uiteindelijk verschillen we allemaal niet zoveel van elkaar. 

Dat zie je duidelijk in de serie.....ieder mens tobt om z'n lief, z'n kinderen of zichzelf ;)

Snik! ;)

Nou ja, ik hoef er waarschijnlijk geen reclame meer voor te maken maar deze serie is...leuk!

Verslavend leuk...

En dus kijk ik elke avond uit naar een uurtje met Mr. Bates ;)

Want naast een aantal andere prachtige rollen heeft hij voor mij toch wel de meeste charmes!

en hoezo dan borduren?

Ach..ik heb de rare gewoonte dat ik nooit alléén maar een film kijk...

ik kijk én film én ik handwerk.

Voor mij de ideale combinatie!

En sinds een aantal avonden is dat dus borduren.

Natuurlijk een niet te moeilijk patroontje in mooie zachte kleurtjes.

Alles bij elkaar prima ingrediënten voor een gezellige avond!

Behalve de 'borduurfoto's' zijn alle afbeeldingen afkomstig van het internet.

Doodle..doedeliedoe...

Zentangle, doodlen, zendala...

geef het beestje maar een naam maar hoe het ook genoemd wordt

ik geniet er erg van!

Nu valt het mij wel op dat veel doedelaars of tangelaars in het zwart tekenen.

Ai...dat is voor mij even een hobbel op de weg want ik heb helemaal niks met zwart.

Natuurlijk ben ik niet meteen eigenwijs en ging ik ervan uit dat ik met zwart juist iets te overwinnen had...

maar nee, na twee zwart/witte tekeningen werd het voor ons beiden duidelijk

dat gaat nooit iets worden tussen zwart en mij!

Eigenlijk ben ik ook geen 'tekenpen'mens. Ik hou van de zachte doorschijnende kleuren van het kleurpotlood.

Een tekenpen zet een lijn...en die lijn die is er...geen weg terug.

 Kleurpotlood is zachter...kan er heel nadrukkelijk zijn maar ook twijfel of bescheidenheid laten zien door er heel licht of slechts een beetje te zijn.

Hihi...nou daar herken ik mijzelf helemaal in dus die echte liefde tussen ons zit wel goed ;)

En natuurlijk niet te vergeten...kleurpotlood heeft...kleur!

Dus na veel probeersels en alle, door mijzelf, opgelegde regels los te hebben gelaten rolde er een leuke combinatie uit mijn handen waar ik blij mee ben.

 

Het duidelijke van een fineliner (heerlijk al die kleuren!!) samen met het wollige van het kleurpotlood.

En oh oh...dit is verslavend.

Je pakt het makkelijk even op...al heb je maar vijf minuten tijd.

 Een paar lijntjes heb je zo getekend.

En beetje bij beetje ..doedelidoe...onstaat er een leuk geheel.

Jullie zien het vast wel...ik koos bewust ijzige kleuren. De kleuren van kou, spiegelglad ijs en een witte wereld.

ik blijf maar hopen....;)

Maar behalve de olympische winterspelen op de tv valt er hier nog maar weinig winters te bekennen...

Eerlijk is eerlijk...het vroege voorjaar doet steeds een stapje dichterbij.

tsja...kom dan maar op met die vrolijke zonnige kleuren

Doedeldoedeldoedelie doedelidoe.....

Stappen in de Zeeuwse klei...

Nemen jullie wel schoenen mee die vies mogen worden? 

Tuurlijk Lupineke!

Het was een heerlijke dag daar in het mooie Zeeuwse land.

Josee en ik werden warm en gastvrij ontvangen...

in het sfeervolle huis van Lupineke.

De taart stond al op ons te wachten en zo nestelden wij ons op de bank met onze lapjes, wolletjes en gezellige verhalen...

 

 want daar blijken wij wel úren mee vol te kunnen maken!

Lees ook maar eens terug bij Lupineke (klik)

 

Tegen het middaguur gaan toch de stoute, nog schone, schoenen aan...

 en gaan de Haagse dames met het Zeeuws meisje op pad!

Je wandelt even door de wijk heen en dan sta je al midden in de polder met alle rust en ruimte om je heen.

De kleuren die zo mooi tegen elkaar afsteken.

  Het wordt een drassige (oh help..één keer word ik gered door de duidelijk meer ervaren Lupineke) maar werkelijk prachtige wandeling.

Lekker fris en met rode wangen keren wij terug naar de warmte van de houtkachel 

en wacht ons een heerlijke lunch.

Babbel de babbel en zo gaat het nog wel even door totdat de klok zegt dat het écht tijd wordt om weer terug te keren naar de Hofstad.

We worden allebei nog verwend met een zak superlekkere 'Zeeuwse klei' wortelen en dan gaan wij op pad.

Dank je wel lieve Lupineke voor deze heerlijke, gezellige en mooie dag!