De laatste tijd is het buiten vooral grijs en bewolkt...
nat en soms onstuimig.
De neiging om te verlangen naar zacht, zonnig
voorjaarsweer ligt op de loer.
Mijmeren over die dagen dat je jas aan de kapstok kan blijven hangen...
je zonnebril altijd binnen handbereik ligt...
yep, de verleiding is groot.
Of de andere kant...daar ben ik ook goed in. 😉
Dromen over een witte wereld...een week of wat pittige vorst.
Natuurijs.....het is toch winter???
Maar toch doe ik het niet, ik wil het niet.
Dit is wat het is...precies zo!
Want als ik steeds maar verlang naar zoals ik het graag zou zien...
dan ben ik vooral bezig met dat wat er níet is.
Dan haal ik mijn energie uit het moment
en zie ik niet, of minder, wat er wél is.
Hoezo is dit geen échte winter?
Hoezo zijn de temperaturen boven 'normaal'?
Vandaag is zoals het vandaag is, NU.
Alles heeft z'n charme, ook grijs bewolkt weer.
Het nodigt mij uit om goed om mij heen te kijken...
nu...dit moment.
Meer wordt er niet van mij gevraagd.
En dát vind ik eigenlijk een heerlijke gedachte.
Met een dankbare glimlach loop ik door de duinen
en kijk om mij heen.
Wat een prachtige winterdag!