Lekker woelig was het buiten...
ik hou daar van!
Binnen hoor je de wind gieren,
hier zo vlak bij zee geen uitzondering.
Het zonnetje en een fris temperatuurtje erbij
maakt het perfect wandelweer.
Eigenlijk wil ik schrijven dat ik zo van deze tijd hou
maar tegelijkertijd bedenk ik mij dat ik
van elke periode in het jaar hou.
Februari...sprokkelmaand
las ik ergens.
De bomen laten wat oude takken vallen om zo
ruimte te maken voor de nieuwe twijgen die straks gaan groeien.
De vogels beginnen met het oefenen van hun keeltjes
om straks het mooiste lied te kunnen fluiten voor hun lief.
En ik hoorde het gisteren...het viel mij op
hoeveel vogels ik weer hoorde.
Ja ik hou van deze tijd
precies op tijd. 💚
Ik ga mee met de stroom die de natuur mij voorleeft.
Het strakke ritme van de schooldagen kan ik nu als
oude takken écht loslaten.
Niet alleen praktisch maar ook in mijn lijf...
en dat geeft ruimte.
Door het boerenleven van zoonlief ga ik als vanzelf mee
in het ritme van de dieren op de boerderij.
Ik vraag de boer het hemd van het lijf 😉…
als stadsmeisje heb ik nog héél wat te leren merk ik...
en ik vind het zó fijn!!! 🙏
