Omslag...

Al is het buiten nog zomers warm

toch...het ruikt anders, het voelt anders.

Het licht is mooi en toont een verborgen wereld.

Zoals bij elk seizoen hou ik van die omslag.

Twijfelend van zomer naar herfst...

laten de herfstkleuren zich al zien.

Warme roden en sprankelend oranje...

ze inspireren mij om te gaan tekenen.

Zachtjes voel ik mij meedeinen met de natuur.

Heel langzaam, soms wat twijfelend
keer ik mij naar binnen.

Dit jaar ben ik voorbereid...wil ik mij niet te veel en te vaak
laten verleiden door al die leuke herfst en winterse evenementen.

En dat zijn er veel!

Ik kies ervoor om in mijn eigen rust de herfst te vieren.

Warm rood en oranje...

Terug in de tijd...

Streng spreek ik mijzelf toe om éérst de bovenverdieping te stofzuigen. 😜

De wasmachine zegt dat zij over 26 minuten gaat piepen dus 

die tijd is voor mij!

Ik kreeg vanmorgen namelijk leuke post...

héél leuke post.

Een dikke envelop die al een cadeautje op zich is met

een heerlijke inhoud.

Op het blog van Carolien (klik) had ik meegedaan met

een give-away.

En terwijl ik druk druk druk in de weer was/ben met de schilders

bleek ik zomaar gewonnen te hebben!

Wat op een dag als vandaag zeer welkom was...

drie oude Margrieten uit 1970(!) en daarnaast nog vintage envelopjes/ kaartjes

kortom...Smullen!!

Zoals Carolien al op het lieve kaartje schreef:

'theetje erbij en even lekker terug in de tijd' 

zat ik daar dus zomaar van te genieten.

Ik was 6 jaar...in 1970...

wat een andere wereld!

In het Haagse 'oude' Juliana Kinderziekenhuis (ik heb daar nog gelegen)

mochten voor het eerst dieren van een kinderboerderij op bezoek komen bij zieke kinderen.

Andere ziekenhuizen volgden dit voorbeeld want de artsen zagen 

dat het een goede invloed had op de patiëntjes.

Niet meer voor te stellen toch? (al geloof ik nog steeds in de heilzame werking)

Een reportage van Prinses Beatrix in gelukkige tijden...

wat is het toch fijn dat we nog steeds niet in de toekomst kunnen kijken...

Vanaf 1 januari 1970 mocht je als bruidspaar 

zelf kiezen in welke gemeente je wilde trouwen.

En dan de man als vader...

hier mooi beschreven vind ik.

Daar was, denk ik, voor veel mannen best wel wat moed voor nodig.

En kijk eens waar we nu staan, hoever we met elkaar al zijn gegroeid!

Dat zie je nog eens extra als je zo'n tijdschrift leest...

(als je op de foto's klikt is het beter te lezen)

 😉😉

Dank je wel lieve Carolien...ik ben er nog wel even zoet mee, zó leuk! 😘

Zee van Licht...

Ik wilde het al een jaar geleden doen...

Dan zag ik het weer voorbij komen op Facebook

maar steeds stond er iets anders in de agenda en kwam het er maar niet van.

Tot vandaag...vanmiddag was het zover!

In het zonnetje liepen vriendin Josee (klik) en ik richting de Scheveningse haven.

Bekend terrein voor mij alhoewel dit stukje toch nog een zoekplaatje opleverde.

In een fris nieuwbouw pand vinden we uiteindelijk onze bestemming: 'Zee van Licht' (klik).

Zonder fototoestel maar mét mobiel dus gelukkig kon ik toch wat foto's maken.

Femke begroet ons al buiten, dat voelt fijn!

Vandaag gaan wij naar een workshop over edelstenen:

'Edelstenen, de basis'

Nieuwsgierig...beetje spannend ook wel gaan we naar binnen.

Ik kijk rond en merk dat ik vanzelf al dieper ga ademen.

Van deze sfeer houd ik zo, ik voel mij op mijn gemak.

Na een praatje en een lekkere kop thee nemen we plaats in de workshopruimte. 

Verschillende stenen liggen in het midden en

als vanzelf heb ik mijn voorkeuren al gemaakt.

Ooh ja...die groene...en die aqua!!!

Oef...die zwarte...nou nee!! 

Femke vertelt levendig over de stenen...over hoe ze ontstaan, hun werking

en over hoe je ze kunt gebruiken.

En dat alles vanuit de optiek: vertrouw op jezelf...jijzelf weet alles al. 💜

En we mogen stenen kiezen, voelen, ruiken...

wat kies je vanuit het zicht en wat vanuit je gevoel?

Stenen voor de verschillende chakra's...hoe voelt dat? 

Hoe kunnen ze je helpen en hoe zorg je voor de stenen?

We sluiten af om zelf met een pendel een steen te kiezen die op dit moment het beste voor jou is.

Daar was ik écht héél verbaasd over!

De pendel wees...de zwarte steen, een Hematiet, aan...

Hihi...ik probeerde nog even de pendel te misleiden maar ik misleidde slechts mijzelf.

Niks moet hoor...als het voor mij beter voelde mocht ik gerust een andere steen kiezen. 

Maar nee, de zwarte steen ging mee naar huis en ligt nu voor mij.

Het voelt goed...natuurlijk voelt het goed! 😉

Wat een voedende middag...

dank je wel lieve Femke! 😘

Een gewone dag...

Vandaag hebben wij niks...

geen plannen, geen afspraken. 

Mijn hoofd is vol, te vol.

Ik heb dat soms...dan voelt het alsof alles wat ik hoor of zie mij teveel is...

alsof mij op zo'n dag dan ook niets ontgaat...alles komt binnen.

De oorzaak...ja, dat weet ik wel hoor.

Een gesprek waar ik niet écht naar uitkijk en wat ik alvast aan het oefenen ben 😜,

een flinke opruimklus waarbij ik drastisch ruimte tekort kom...

voeg daarbij twee (heel aardige) schilders die de hele dag in en om het huis bivakkeren 

en het plaatje is compleet.

Dus vanmiddag snakte ik naar de zee, het strand...

de zon in mijn gezicht en de wind door mijn haren.

Dé remedie voor zo'n dag als vandaag!

In verbinding met de elementen zijn is voor mij zó heilzaam

en waar kan dat beter dan aan mijn geliefde 'Stille strand'?

Het was vandaag een gewone dag.

Geen bulderende golven of imposante wolkpartijen

maar wel kraakhelder en nazomers warm.

Op en rond het havenhoofd lees ik nog een keer de straatpoëzie die daar

door iemand is opgeschreven.

Geen idee wie het is maar ik ben hem of haar dankbaar!

Fijn om zo mijn hoofd leeg te maken...

 zodat er weer ruimte komt om naar mijn eigen geluid te luisteren...

om mijzelf weer te kunnen zien.

Ik glimlach naar de wijze spreuk bovenop het duin...

en keer opgeladen en voldaan weer naar huis 💛