Focus...

Het belang van het hebben van de juiste focus.

Dat is iets wat ik tijdens mijn blogstilte heb geleerd

 en wat ik trouwens nog steeds flink aan het oefenen ben. 💪

Want dat was in mijn situatie soms heel ver weg.

Bewust keuzes maken als het om input gaat.

Niet alle prikkels van buitenaf welkom heten.

Gewoon bezig zijn en bezig blijven met wat je aan het doen bent...

zonder tussendoor je mail te checken, te appen of je tijdlijn in de gaten te houden.

Alles z'n eigen tijd te laten hebben.

Met je volle aandacht.

Verder niets.

Haken in schermtijd...

Zo zoetjesaan tikken de weken...de maanden door

en zijn we alweer in juni aanbeland.

Tijd om weer te bloggen, de stilte duurde lang genoeg.

Toch was het nodig, had ik het nodig om bewust weer te 

kiezen om mijn schrijfsels hier te delen.

En weten jullie wat een leuke bijkomstigheid is van weinig 'schermtijd'? 

Het levert enorm veel haaktijd op!

Kijk, dat is dan weer leuk en vooral ook fijn omdat

mijn project toch wel enigszins aan tijd gebonden is. 

Weten jullie het nog?...die blauwe wolk? 💙(klik)

Het patroon vond ik hier (klik) en het is echt héérlijk om te haken.

Ik kon er geen genoeg van krijgen.

Tsja...misschien heeft mijn Omahart daar ook wel mee te maken...

hmmm...dat zou zomaar kunnen!😉

Blogstop...

Voorlopig stop ik met blogjes schrijven...

en blogjes lezen...en op blogjes reageren.

Alhoewel dat laatste blijf ik misschien weleens doen.

Even...of voor heel lang een time-out.

Op dit moment weet ik dat nog niet...

kan ik het nog niet echt overzien.

Ik zie het wel...laat alles komen zoals het komt.

Waarom?

Een innerlijke vraag naar rust, minder input én minder output.

Terug naar mezelf.

Daar ga ik de komende tijd lekker aan toegeven...

eens kijken hoe dat ook weer was...

een leven zonder social media en weinig internet.

Ik wil jullie allemaal van 💖 bedanken voor 

het lezen van mijn verhaaltjes, jullie lieve en warme reacties

en de blogvriendschappen.

Ik ben daar altijd heel blij mee.

Het gaat jullie héél goed en...

wie weet ben ik daar ineens weer! 😘😘😘

Paastijd...

Vanaf dat ik kennis maakte

met de jaarfeesten heb ik het ook altijd gevierd.

Heel strikt en uitbundig toen de kinderen klein waren

tot wat losser en soms heel klein op dit moment in mijn leven.

Dat is voor mij ook steeds weer een uitdaging...

het zó te vieren dat het voor mij precies de juiste snaar raakt.

En dan is het goed.

Vandaag werd er weer ouderwets

Palmpasen gevierd. 

Kleine handjes hielpen mee...

ach...toch weer zó leuk hé. 

'O ja...zo smaakte de haantjes inderdaad!' zei Annabel (klik)

En dat klopte want ik had speciaal Lemairemeel (klik) gekocht

zoals ik dat vroeger ook deed. Toen bakte ik eigenlijk alles van dit meel.

Waarom ben ik daar eigenlijk ooit mee gestopt?? 

Kijk...daar zijn de Jaarfeesten dus ook voor...

ze schenken herinneringen...

en bieden je een kans om je opnieuw daarmee te verbinden. 💖

Wolkenliefde...

Zoals jullie hier (klik) en hier (klik) al hebben gelezen
leef ik al een tijdje in en op een roze wolk.

Gaat dat dan niet over?

Ehh...nee...

Mijn omahart stroomt over van dit lieve meidje.
Die zachte haartjes, dat heerlijke gedreutel...
het genieten wordt alleen maar meer.

En die laatste zin kan ik op twee manieren uitleggen. 😉

Steeds meer genieten van het roze...
en alvast stilletjes genieten van
een blauwe wolk. 💙

Snappen jullie het?

'Babydeken in blue' is in ieder geval in de m(h)aak!

Pret...

Leven is spelen...

of spelen is leven?

Zoonlief snapt het en leert mij

regelmatig hoe je dan nou doet.

Hoe je gewoon dubbel van de lach...

échte pret kunt hebben.

Vandaag lukte het mij heel aardig.

Ik was vertederd 

en genoot van het moment daar op het strand.

En volgens mij zagen de kraaien de lol er ook wel van in.

Wat waren zij niet onder de indruk van onze vent. 😉

Steeds kwamen ze weer terug en zaten dan

 met scheve kopjes hem aan te kijken...lief!

Wat een heerlijke lesdag vandaag! 🙏💖

Lente!

Tsja...ik kan er nu écht niet meer omheen...

wil ik ook niet meer hoor.

Het is Lente!

In alles voel en ruik ik het...

de frisheid van een nieuw begin.

Vorige week vierde ik de Lenteequinox 

met een groep fijne vrouwen.

En daar vertelde ik al dat ik makkelijker en meer als vanzelf

de herfst inrol dan dat ik dat met de lente doe.

Apart? Ja, misschien wel.

Want ik geniet wél enorm van alle lenteschoonheid.

Een dubbel gevoel dus.

Waar ik wat weerstand ervaar is het
 voelen van die enorme groeikracht.

Het toenemende licht...alles komt in actie!

En dáár zit, denk ik, bij mij de kneep.

Een soort gevoel van: 'oeff...rustigjes aan maar'.

Maar daar wil de Lente niets van weten.

Zij nodigt mij uit om mee te gaan in de stroom van haar groeikracht.

Met een zoete zachtheid neemt zij mij liefdevol bij de hand

en kom ik in beweging.

Jaaa...het is Lente! 🌷🌼